Klasik Türk edebiyatı içinde dinî, tasavvufi ve ahlaki-didaktik türde eserler geniş yer kaplar. Bu tür eserlerin çoğunluğu Mesnevi şekliyle yazılmış olmakla birlikte sadece nasihat içerikli şiirlerden oluşan divanlar veya divanlar içinde nasihatâmiz ve didaktik şiirler de oldukça yekûn tutar. Özellikle mutasavvıf şairlerin öncülük ettiği bu tarz eserlerde/şiirlerde; dinî-tasavvufi bilgiler, nasihatler ve ahlaki öğütlerle bireyin kişisel gelişimini sağlayarak sağlıklı bir toplum oluşturma gayreti vardır. Yine bu eserler, insanı dini-ahlaki sorumlulukları konusunda bilinçlendirerek ona dünyevi ve uhrevi hayatta huzura ve mutluluğa ulaşma yolunda kılavuzluk ederler. Hemen bütün divan şairlerinin şiirlerinde dinî-ahlaki nasihatâmiz söylemler bulunsa da özellikle İslam ve tasavvuf esaslarıyla birlikte evrensel ahlaki değerlerle de örtüşen ifadeleriyle tekke/tasavvuf şiiri mümessilleri; Ahmet Yesevî, Yunus Emre, Âşık Paşa… gibi şahsiyetler öne çıkmaktadırlar. Ahmet Yesevî ve Yunus kadar lirik ve duru Türkçe söyleyişe veya Âşık Paşa gibi metodik, hacimli ve bilgi yüklü bir esere sahip olmasa da Miskî de bu gayret içinde bir şairdir.