Hazret-i Mevlânâ’nın en önemli eseri olan Mesnevî, Osmanlı tasavvuf düşüncesinin el kitaplarından birisidir. Yazıldığı dönemden itibaren yayılmaya başlayan eser, tercüme, şerh veya seçki olarak en fazla çalışmaya konu olmuş tasavvufî teliftir. IX/XV. yüzyılda başlayan Osmanlı Mesnevî şerh geleneği de, X/XVI. ve XI/XVII. yüzyıllarda hem keyfiyet hem de kemmiyet açısından en güzîde örneklerini vermiştir.

X/XVI. yüzyıl Mevlevîliğinin önde gelen sîmâlarından olan Yûsuf Sîneçâk, melâmî meşrep muhakkik bir Mevlevî’dir. Talep üzerine Cezîre-i Mesnevî ismini verdiği bir Mesnevî seçkisi kaleme almış olan Sîneçâk Dede’nin eseri oldukça rağbet görmüştür. Cezîre-i Mesnevî, yaklaşık 27.000 beyitlik Mesnevî’den seçilmiş 366 beyitle bir sülûk çerçevesi çizmiştir. Bu muhtasar eser beş adet şerhe konu olmuştur.

Elinizdeki bu eser, Sîneçâk Dede’nin Cezîre-i Mesnevî’sini, üzerine yapılmış olan beş adet şerhi ve Mevlevî sülûkünü incelemeye çalışmıştır. Cezîre-i Mesnevî’nin tertibinden hareketle Mevlevî sülûkü, gafletten uyanma ile başlamış, tezkiye, tasfiye ve aşk süreçleri şeklinde işlenmiştir.