Sultan II. Bayezid ve Nigâr Hatun’un şehzadesi ve Yavuz Sultan Selim’in ağabeyi olan Şehzade Korkud, XV. yüzyılın sonu ile XVI. yüzyılın başında Amasya Sarayı’nda doğmuş (H 872/M 1467 veya H 874/M 1469), Osmanlı’nın ilim, sanat ve siyaset hayatında müessir olmuş şahsiyetlerinden biridir. Hanefî mezhebine mensup bir çevrede kendi iradesiyle Şâfiî mezhebini seçmiş bir  fıkıh âlimi olan Şehzade Korkud, ömrü boyunca siyaseti mizacı itibarıyla da ilmi ve sanatı bırakmamıştır. Sarayda din ve fen bilimi alanlarında iyi yetişmiş olan Şehzâde Korkud’un tamamı Arapça yazılmış eserlerinin daha çok dini ilimler, tasavvuf, ahlak ve nasihat türünde olduğu görülür. Saltanat vekilliği ve sancak beyliği vazifelerinde bulunan Şehzade Korkud, dini konulu eserleri dışında devrin kaynaklarına göre usta bir hattat, müsikî-şinâs, tarihçi ve hatta Osmanlı denizciliğinin gelişmesinde katkısı olan bir şehzadedir.

Tarihî kaynaklarda onun Harem-i Şerif’i ziyaret ettiği için Harîmî mahlasıyla şiirler kaleme aldığı, “mükemmel” bir divanı olduğundan söz edilse de bu divanı günümüze kadar ulaşmamıştır. Ancak bugün Şehzade Korkud’un Ali Emirî Efendinin uzun gayretleri neticesinde H 1334 (M 1918) senesinde derlediği İstanbul Millet Kütüphanesi’nde Ali Emirî Koleksiyonunda Manzum Eserler Bölümü No: 104’te bir divançesi yer almaktadır. Divançenin Ankara Millî Kütüphane’de de bir mikrofilmi mevcuttur. Bu divançede, 2 beyitlik Arapça bir şiiri, 2 beyitlik Türkçe bir şiiri, beşerî veya ilâhî aşkı konu edindiği toplam 52 gazeli bulunmaktadır.

Bu çalışmada, Ali Emirî Efendinin derlediği bugün Millet Kütüphanesi’nde yer alan bu divançe konu edinilmiştir. Çalışma, Giriş, İnceleme (Yazılış (~İmla) Özellikleri, Ses Bilgisi (~Fonetik) ve Şekil (~ Morfolojik) Özellikleri), Metin, Sözlük ve Tıpkıbasım bölümlerinden oluşmaktadır.