Ahmet Mithat, Felatun bey ile Rakım Efendi romanını sadrazam Mahmut Nedim Paşa aleyhine yazdığı bir kısım siyasi yazılar ve Yeni Osmanlılar’la muhtemel ilişkileri yüzünden sürgüne gönderildiği Rodos’ta iken kaleme alır ve sürgün dönüşü 1876 yılında yayımlar.

On bir bölümden meydana gelen roman Tanzimat devrinin hüküm sürdüğü yıllarda yaşanan Doğu-Batı düalitesini mizahi bir dille anlatır. Konu, esere adını veren iki gencin hemen her bakımdan zıtlıkları üzerine kuruludur. Felatun Bey’i, Türk romanında kendisini Batılılaşmanın beraberinde getirdiği tüketim ekonomisinin çarklarına kaptırmış alafranga züppe tipin ilk örneğidir. Felatun Bey ile Rakım Efendi romanı edebiyatımızda alafranga tipi işleyen ilk eser olması bakımından ayrı bir önem taşımaktadır.