İslami Türk edebiyatında kıssalar, halkın bilinçlenmesi, dine daha sıkı sarılması ve ibret alması için anlatılan dinî temelli hikâyelerdir. Bilhassa Kur’an-ı Kerim’deki kıssalar, bazen manzum bazen de mensur olarak edebiyatımızda ele alınıp işlenmiştir. Gerçek olup olmadığı çok da önemsenmeyen asıl amacı dinin öğretilerinin, emir ve yasaklarının halka anlayacağı bir dille ve seveceği bir üslupla anlatılmasını esas alan bu tarz eserler, edebiyatımızda oldukça sevilmiş ve okunmuştur. Özellikle Kur’an’da “Ahsenü’l-Kasas” olarak geçen Hz Yusuf kıssası edebiyatımızda kırkın üzerinde mesneviye konu olmuştur. En eski manzum kıssalardan olan Ali’nin Kıssa-ı Yusuf’ undan günü-müze, Hz. İbrahim, Hz. Süleyman, Hz. İsa, Zülkarneyn kıssaları ile birlikte din büyüklerinin de hayatları ve maceraları birer konu olarak ele alınıp işlenmiştir. Kıssalar Türk dili açısından da önemli eserlerdir. İçerisindeki kelime hazinesi, dilbilgisi unsurlarıyla Türk dili araştırmacılarının daima göz önünde tuttukları çalışmalar olmuşlardır.

Üzerinde çalıştığımız Kıssa-ı Musa Türk edebiyatında Hz. Musa kıssasını anlatan tek manzum eserdir. 16. yüzyılın sonunda yazıldığını tahmin ettiğimiz eserin elimizdeki nüshası şimdilik tek nüsha olarak görünmektedir.