İslamiyet öncesinde şaman, kam, baksı, bahşı ve ozanlar; İslami
dönemde ise meddah ve âşıkların anlattıkları Türk hikâyelerinin
yanı sıra başka milletlerin edebiyatlarından tercüme edilen
hikâyeler de ciddi bir ilgi ile karşılanmıştır. Bu hikâyelerden biri
de Ahmed Nazîf’in Arapçadan çevirdiği Seyfü Zülyezen
Hikâyesi’dir. Olağanüstülüklere dolu olan Seyfü Zülyezen
Hikâyesi hakkındaki bu çalışma “Ön Söz”, “Giriş”, “Sonuç”,
“Kaynakça” ve “Ekler” dışında üç bölümden oluşmaktadır.